Met vuur spelen
Veel mensen in mijn omgeving zoeken de passie en vuur in hun werk. Het vuur dat hen voortstuwt tot prachtige projecten en relevante impact.
In je passie
Als je werkelijk jouw passie leeft, dan speel je met vuur. Teveel passie is gevaarlijk. Als je doet waar je helemaal voor gemaakt bent, wat je echt helemaal wilt doen, dan sta je in je vuur.
Je brandt van verlangen, van daadkracht, van enthousiasme. Je bent aanstekelijk voor anderen, je vuurt hen aan en zij vuren jou aan. Wat een heerlijk gevoel is dat. Zeker als je het vergelijkt met waar je eerder mee bezig was, toen je die passie nog niet zo helder voelde en er ook geen werk van kon maken. Maar als je echt werkelijk doet wat je wilt, wat je passie is, dan doemt het op: Teveel passie, teveel vuur. Lees hier wat er gebeurt als je teveel vuur hebt.
Teveel vuur verzengt
Hier ziet u Jan Schaefer. Hij was wethouder en staatssecretaris. Ik mocht hem zijn laatste jaren meemaken als buitenboordmotor van de sociale vernieuwing. Hij fascineerde me. Wat een kracht had hij! Hoe gedreven hij was! Hij sliep nauwelijks en deed tig dossiers tegelijk. Hij had met iedereen contact, kende alle ins and outs. Je kon eenvoudigweg niet om hem heen.
Maar zijn manier van sturen had ook iets obsessiefs. Sterker nog die manier van werken (en leven, want dat was voor hem eender), werd hem fataal.
Het was zijn harde werken gecombineerd met een ongezonde manier van leven en ook met zijn suikerziekte. Jan zei het zelf, voor hij op zijn 54ste jaar overleed: de kaars moet bij mij aan twee kanten branden.
Dat was Jan, een schoolvoorbeeld van een man die deed wat hij het liefste wilde, doorbraken maken, mensen raken, geïnspireerd raken door gewone mensen en voor hen zich uit de naad werken. En dat deed ik ook, voor hem en zijn vurige doelen!
Dat is niet wat jij wilt toch? Mooi dat vuur, maar wel oppassen dat het je niet verzengt.