Presente liefde
Hoe ziet de liefde er in getransformeerde hoedanigheid uit? Hoe kan liefde vrij zijn van beknelling en aanhaken?
Natuurlijk wil je de vervorming van liefde tackelen; je wilt niet wilt aanhaken in de relatie met de ander en verdwijnen in de ander. Als je de ander echt kan zien, hem/haar zien als iemand die op zijn/haar eigen benen staat, dan leg je je aandacht niet geheel bij de ander, maar verdeel je die over de ander en over jezelf. Jijzelf, met je eigen gewicht op aarde, de gronding die je in jezelf ervaart. In dat evenwicht kan je de ander zien. Dan neem je opener waar, zie je de ander in de context van de ruimte, het moment. Je neemt zo scherp waar dat je over al liefde in kan zien, de lach, de zinnen die gesproken worden, een rimpeling op het voorhoofd, een geste. Alles wat je waarneemt is deel van een groter deel van verbinding, van twee zelfstandige liefdevolle wezens.
Je bent present in de ruimte. Je bent in contact met de ander en met jezelf.
Wat een mooi idee, liefde als bron voor presentie.