De Kairos van het leven
Door Jeroen den Uyl 5 oktober 2022
Wat zijn nou echte levenslessen? Wanneer daalt een levensles echt bij je in? Ik ben me steeds meer bewust geworden van het idee dat je niets leert als de tijd niet rijp is.
Ik was als beginnend dertiger volop bezig carrière te maken toen plotseling mijn vader overleed als gevolg van een auto-ongeluk. Het was 26 maart 1993. Van de ene dag op de andere was mijn vader weg. Een vitale man van net 70 jaar oud. Dat zette me wel aan het denken. Als je zo snel uit het leven kan worden gegrepen, wat doe ik dan nu en is dat wel zinvol? Ik had een voltijdsbaan bij een ministerie. Was dat voldoende, doe ik wel de goede dingen? Toevallig kreeg mijn toenmalige partner in deze periode een burn out. Zij stelde zich dergelijke vragen ook.
In dat proces besloot ik ruimte te maken voor iets anders dan alleen werken. Ik ging vier dagen per week werken. Ik had de vrijdag vrij. Ik zou gaan genieten van het leven en in het nu zijn. Maar dat viel vies tegen. In de praktijk verlummelde ik die vrijdag en de vrije tijd verdween in lamlendigheid en luchtledigheid.
Ik had politieke aspiraties in die jaren en stelde me verkiesbaar in de gemeente. Ik werd gekozen en werd fractievoorzitter. Mijn vrije dag ging op in de politiek en de avonden ook uiteraard… Na een jaar van leegte werd mijn werkzame leven nog voller dan vóór het overlijden van mijn vader.
Mijn inzicht om meer in het nu te leven verdampte en ik had geen enkele last van wroeging. Ik deed wat mijn passie was!
Was het inzicht dan helemaal waardeloos? Ik denk dat mijn inzicht niet diep genoeg ingedaald was. Ik was er onvoldoende klaar voor. Pas dertig jaar later toen mijn eigen lijf haperingen ging vertonen werd het me duidelijk dat ik een ander werktempo moest gaan aanhouden. Ik had na het overlijden van mijn vader een besluit genomen met mijn hoofd, maar mijn hart en lijf deed nog niet mee. Pas later werd het de juiste tijd, de Kairos, het moment dat zich aandient als het zover is.