De daad van het idee
Door Jeroen den Uyl 12 september 2021
De daad van het idee
In mijn (werkende) leven heb ik ontiegelijk veel ideeën gehad. Soms was een idee een losse flodder tijdens een overleg. Maar evengoed kon het zijn dat een idee bleef hangen. Mensen raken enthousiast. Er ontstaat iets, het idee is in de lucht. Dan kreeg het grip op mij. Ik sprak er met anderen over en werkte ik het verder uit. Ik schreef dan een notitie. Dat doe ik nog altijd.
Zo’n notitie start dan vaak met een spanningsboog, een knelling waarom het idee belangrijk was, een push en pull. Dat is fijn, een spanning. Kan je geen idee hebben zonder spanning? Dat kan wel. Ik heb ook vaak ideeën over een toekomst, een verlangen dat niet zo gedreven wordt vanuit een push maar puur vanuit een pull.
Maar als ik het dan ga opschrijven dan onderzoek ik ook de pull. Want dat helpt het idee verder. Een drijfveer, iets wat het idee doet ontstaan, stoelt vaak ook een soort van boosheid, niet acceptatie.
Boosheid is in wezen ook een bron voor actie. Boosheid is krachtbron. De boosheid als bron. Daar kom ik in een andere blog nog een keer op terug.
Resoneert het of valt het dood?
De push is voor systeempartijen vaak belangrijk. We hebben een spanningsboog nodig om tijd te besteden aan een vraagstuk, om in actie te komen.
Hoe goed ik het idee ook aan het papier toevertrouw, het gebeurde zeer regelmatig dat het daarbij blijft. Ik laat het aan mensen lezen, waarvan ik dacht dat het idee bij hen wel zou aanslaan. Maar dan blijft een reactie uit of die is lauw. En omdat je niet te lang aan dode paarden moet trekken, ga ik over op de orde van de dag. En in diezelfde dag komen wel weer nieuwe ideeën op.
En steeds worden die ideeën dan op mijn weegschaal gelegd. Is het een belangrijk idee, moet ik er tijd in stoppen en wat ga ik er dan mee doen?
Mag een idee alleen een idee blijven?
Vaak hoor ik een interne stem spreken. Die zegt dat het niet voldoende is om een idee alleen maar op te schrijven en aan anderen te laten lezen. Ideeën moeten impact maken en dat gebeurt als er ook werkelijk iets verandert in de werkelijkheid. In de realiteit van de dag. Achter die stem komt dan een existentiële vraag op: wat voeg ik eigenlijk toe in deze wereld als zoveel van mijn ideeën niet tot uitvoering geraken? Ben ik dan wel wat waard? Ben ik dan niet gewoon heel dom en onhandig in het realiseren van ideeën?
Die stemmen laat ik natuurlijk ook weer los, maar ze geven wel onrust. Mag ik er op vertrouwen dat als ik ideeën heb, dat op zichzelf al van waarde is voor mezelf? En mag ik er op vertrouwen dat als ik ze opschrijf en ze aan anderen laat lezen, er feitelijk al iets verandert? Ja dat mag ik. Ik ben me steeds meer bewust geworden van deze waarde. Het idee an sich, het enthousiasme dat ik er bij heb, de inspiratie die ik er mee op doe en doorgeef, is eigenlijk al voldoende. Het is als een vlinder die de orkaan veroorzaakt. Ergens gaan de woorden verder, ergens worden ideeën aan acties geknoopt. Ergens in ons collectieve bewustzijn gaat het borrelen.
Ideeën zijn daden, ideeën zijn waardevol, ideeën hebben impact.
Ik krijg met enige regelmaat feedback op deze blog, dan hoor ik waar het resoneert met de lezers. In deze blog deel ik mijn ideeën in woorden. Daarmee worden ideeën daden, want woorden zijn daden (de Rotterdamse dichter Derek Otte wijdde er een hele dichtbundel aan).
In de trainingen van het Centrum voor Maatschappij en Leiderschap komen de ideeën van de deelnemers aan de orde. Ze worden serieus genomen en vertaalt in woorden of beelden of acties. Hoe dan ook daar worden ideeën daden.
Programma
In onze trainingen is het effect van een idee op de werkelijkheid vaak de onderlegger.
• Stap IN je maatschappelijk leiderschap. (19 nov ’21) Als je jouw idee durft te delen, dan kan je gaan cocreëren. Een idee verwerkelijken en laten vliegen, daar richten we ons op in Stap IN.
• Satsangs. Broederschap is het thema op de Satsang van 22 okt ‘21. In de nabije toekomst organiseren we andere over ‘Impact’, over ‘Jij en de organisatie’.