Dat gebeurt in kleine momenten, in de winkel met de verkoper, een wildvreemde op straat als je een klein praatje maakt. Met je collega’s natuurlijk ook. In de samenwerking, in je team daar is het duidelijk. Het lijkt zo functioneel dat samenwerken. Van afspraken naar actielijsten en leads, maar daarachter gaan relaties schuil. Het is het goud van de samenwerking, van de organisatie en van jezelf. Want je bent alleen autonoom doordat je verbonden bent.
En natuurlijk ben je alleen van waarde in de relatie als je zelf kenbaar, authentiek en daarin dus autonoom bent. Iemand die gekend kan worden.
Op deze manier bezien is het leven een voortdurende wandeling tussen je eigen autonomie en de relatie met de ander. De een kan niet zonder de ander.
Het beeld van een wandeling doet me denken aan een lezing die ik meemaakte van Adam Kahane die het boek schreef ‘Power and love for social change’.
Hij bracht de twee-eenheid van power en love naar voren als een labiel evenwicht wat we doen in het lopen. We zetten steeds een stap naar voren, brengen ons gewicht op dat been en zetten dan weer af om vrij te komen en in een vrije ruimte het andere been een stap te laten zetten en dat in een permanente cyclus.